yol

bekliyorum sürekli
birşeyi bekliyorum ama ne oldugundan hic emin olamadım
herşeye- maddesel herşeye- cok kolay ulasabilecegim bu dünyada hep carptıgım duvarlar oldu
sanırım benim olan ve içinde oldugum iki seyi birbirine baglayan ve birbirinden ayıran da
onlardı.
eskiden, mesela, denizi hiç görmeyen insanlar vardı, şimdi oldugu gibi degil ama,
görsel bir imge var en azından şuanda birçok insan için ulaşılması kolay,
kanagawa görmüştü denizi mesela ama o da dalganın ayrıntılarını hayal etmişti,
o gerçekçiligi de böyle yakalamıştı. yakalamak önemli oldugnu icin degil,
ulastıgı bir nokta oldugu icin.
denize özlem duyan insanlar vardı o zamanlar, sadece suyu görebilmek için kilometrelerce
yol kateden insanlar. denize gidiyolarlardı, dünya üzrerinde olan, rastlantısal bi şekilde
bazı insanların ona yakın bazılarının uzak dogdugu büyük bi su kütlesi,
garip, hep garipsedim.

ben bir şeyi bekliyorum, birşeye karşı dayanılmaz bir yönelimim var,
özlemim var hatta. ne olduğunu bilmediğim bu şeyin
belki birkaç yüzyıl sonra herkes icin ulaslması kolay bir sey olup olmayacagını düşünüyorum